Oyun Terapisi

Oyun terapisi, çocukların anne karnı ve doğum süreçlerinden başlayıp şu ana kadar yaşadıkları zorlu veya travmatik deneyimlerini, oyunun metaforik anlatımı aracılığıyla dışa vurdukları bir süreçtir. Çocuklar, gelişimsel düzeyleri gereği bir yetişkin gibi yaşadıkları zorlanmaları sözel olarak ifade edemezler, bunun yerine oyun dilini kullanırlar. Çeşitli oyuncaklarla dolu olan bir oyun terapisi odasında çocuklar kendi hikayelerini sembolik şekilde anlatırlar. Oyun terapisinde her oyunun çocuk için bir anlamı ve değeri vardır, hiçbir oyun rastgele ve anlamsız değildir.

Oyun terapisi ortalama 2 ila 11 yaş aralığındaki çocuklar için uygun olmakla beraber bu durum farklılık gösterebilir. Oyun terapisi için çocuğun öncelikle sembolik oyun becerisini kazanmış olması beklenmektedir. Sembolik oyun, çocuğun oyuncaklarını oyuncağın asıl kullanım amacının dışında, sembolik bir araç olarak kullanması olarak tarif edilebilir. Örneğin çocuğun bir kaşığı “Şimdi bu bir kürekmiş ve ben toprağı bununla kazıyormuşum” diyerek kaşığı amacı dışında bir kürek olarak kullanabilmesi sembolik oyundur denebilir. Diğer bir yandan elinde bir telefon olmamasına rağmen çocuğun oyun içinde sanki elinde bir telefon varmışçasına elini kulağına götürüp konuşması da sembolik oyuna bir örnek olabilir. Sembolik oyun becerisi kimi çocuklarda daha erken kimi çocuklarda ise daha geç kazanılabilmektedir. Bu nedenle oyun terapisi için başlangıç yaşı 2-3 yaş aralığıdır denebilir.

Daha büyük yaş grupları içinse durum daha farklıdır. Bu defa çocuğun halen oyun oynayıp oynamadığına bakılmaktadır. Kimi çocuk 9 yaşına gelmiş olmasına rağmen halen oyuncaklarla oyun oynamaktan keyif alıyorken kimi çocuk 8 yaşında olmasına rağmen oyun oynamayı bırakmıştır. Dolayısıyla üst sınır için önemli olan kriter de çocuğun halen oyun kurup oynama davranışının devam edip etmediği olmaktadır.

Oyun terapisi, çeşitli psikolojik, duygusal ve davranışsal sorunları ele alan bir terapi yaklaşımıdır Çocuklarda görülen ve oyun terapisiyle ele alınabilecek konular şu şekilde sıralanabilir:

• Ayrılık Kaygısı
• Okula Uyum Sorunları
• Tuvalet Sorunları
• Uyku Sorunları
• Kaygı Problemleri
• Öfke Sorunları
• Depresyon
• Doğum Travmaları
• Medikal Travmalar
• Çocukluk Çağı Mastürbasyonu
• Zorbalık
• Travma Sonrası Stres Bozukluğu
• Boşanma Sonrası Yaşanan Sorunlar
• Yas ve Kayıp
• Aile İçi Problemler
• Özgüven Sorunları
• Sosyal Beceri Zorlukları
• Akran Sorunları

Oyun terapisi elbette sadece bu konularla sınırlı kalan bir yaklaşım biçimi değildir. Erken çocukluktan ergenlik dönemine kadar çocukların ve ailelerin yaşadıkları çok farklı konuların çalışılabilmesi söz konusu olmaktadır.